၇။ ြမန်မာစာအေရးအသား
ြမန်မာစာအေရးအသား
ဦးတိုး၏ရာမရကန်မှာပင် စကားတခုကို ေြပာပါက ဝါကျအဂင်္ါရပ် အစိတ်အပိုင်းငါးခု ရေြကာင်း၊ ''နည်းပဋိညာဉ်ယှဉ်ရန်တွဲရန်''စသည်ြဖင့် ဖွဲ့ထားေသာစကားကို ေတွ့ရေပမည်။ ေဘဒစိန္တာသဒ္ဒါငယ်ကျမ်း၌ ပါဠိဝါကျအစိတ်အပိုင်းငါးမျိုး ြပေလသည်။ ဤမှာလည်း ဦးတိုးသည် ြမန်မာစာေရးသားမှုအတွက် ပါဠိသဒ္ဒါကို ြမန်မာမှု ြပုေပးထားသည်။
၁။ ပဋိညာဉ်=မူတည်စကား
၂။ ဥပမာ=နှိုင်းယှဉ်ချက်
၃။ ေဟတု=အေြကာင်းြပချက်
၄။ ဥဒါဟရုဏ်=ပံုေဆာင်ချက်
၅။ နိဂံုး=အဆံုးသတ်ဟူ၍ြဖစ်သည်။
စကားေြပေရးရာ စကားေြပာရာတွင် စကားဖန် စကားအိမ်ကေလးများ ပါရမည်။ ဥပမာထည့်၍ေြပာရမည်။ ေြပာေသာအခါ ခိုင်လံုေသာ အေြကာင်းြပချက်ေပးရမည်။ သေဘာမေပါက်ေသးပါက လူတိုင်းမြငင်းဆိုနိုင်သည်ကို ယူြပသကဲ့သို့ တင်ေဆာင်ြပရမည်။ မူလဇရာတည်ေသာအေြကာင်းကို ေခါင်းစဉ်နှင့်အညီ ေရးရမည့်အတွင်း ဝမ်းစာထည့်ေပးရမည်။ ထိုအခါ ခိုင် မာေအာင် ပံုစံထည့်၍ ြပရမည်။ ေနာက်ဆံုး၌ ေခါင်းစဉ်ကို ေမ့ေပျာက်မသွားမူဘဲ ြပန်အုပ်ရမည်။ ဤကား နိဂံုးြဖစ်၍ ေခါင်းစဉ်နှင့်ြပန်စပ်ဟပ်ြကည့်လျှင် မူတည်ေြပာေသာစကားအချက်နှင့်အညီပင် ြဖစ်ရမည်။
ထို့ေြကာင့်ပင် ဦးတိုးက တဖန်ဆက်လက်၍ သမ္ဗန်ေြခာက်ပါး၊ အစပ်ေြခာက်ပါးကို ြမန်မာစာေရးသားရာတွင် နည်းယူရန် ညွှန်ဆိုြပန်သည်။
၁။ သမ္ဗန္ဓ=အဆက်အစပ်ရှိရမည်။
၂။ ပဒစိန္တာ=ပုဒ်ကို ြကံစည်ရမည်။
၃။ ပဒတ္ထ=ပုဒ်အနက်ကို ေဖါ်ထုတ်ရမည်။
၄။ ပဒဝိဂ္ဂဟ=ပုဒ်ကို ဝိြဂိုဟ်ြပုြခင်း၊ အနက်နည်းနှင့်ြကံစည်ရမည်။
၅။ ေစာဒနာ=ေမးြမန်းရမည်။
၆။ ပရိဟာရ=အေြဖသေဘာရှိရမည်။
ဤသည်တို့ကို ေထာက်ရှုပါက သုေတသနလုပ်ငန်းနှင့်သုေတသနစာတမ်း ေရးသားြကရာတွင် နိုင်ငံြခားမှ နည်းနိသျများနှင့် မည်သို့မျှ ြခားနားမှုမရှိေြကာင်း ေတွ့ရေပမည်။ အထက်ပါ ြမန်မာစာေရးနည်းနှင့်အဂင်္ါရပ်များကို လိုက်နာကျင့်သံုးသူများကား ရှိပါသည်။ လန်ဒန်တက္ကသိုလ် ြမန်မာစာပါေမာက္ခေဒါက်တာလှေဖ၏''ြမန်မာစာေပ ဧည့်ခံစာတမ်း''များကို ဖတ်ရှုပါက မူတည် စကားခိုင်းနှိုင်းချက်၊ အေြကာင်းြပချက်၊ ပံုေဆာင်ချက်၊ နိဂံုးစသည်ြဖင့် အပိတ်အဖံုးစံုစွာ ေရးသည်ကို ေလ့လာနိုင်ေပသည်။ ဤနည်းများသည် ြမန်မာကျမ်းြပုဆရာများ သံုးစွဲလာေသာနည်းေဟာင်းပင်ြဖစ်၍ အလွန်ေကာင်းမွန်ေသာ ပံုစံေဟာင်းတရပ်အြဖစ် လိုက်နာကျင့်သံုးအပ်ေပသည်။
